Διανύσαμε τοπικά και όχι μόνο, ένα δύσκολο καλοκαίρι για τους ενοικιαστές, πολλές από τις λήξεις των συμβολαίων, δημιουργήσαν πιέσεις, για ανανέωση με πολύ μεγαλύτερες τιμές, στο μηνιαίο μίσθωμα που προϋπήρχε. Ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών, οι οποίοι μισθώνουν οικιστικά ακίνητα, δαπανούν πέριξ του 40% του μηνιαίου εισοδήματός τους μόνο για την στέγασή τους. Πιο συγκεκριμένα εννιά στους δέκα μισθωτές δαπανά το μισό σχεδόν εισόδημα του μόνο για να καλύψει την βασική του ανάγκη αυτή της στέγασης. Οι αυξήσεις των μισθωμάτων αγγίζουν το 25-30%.
Το να βρεις λοιπόν ακίνητο προσιτό, καταλήγει δυστυχώς σε «όνειρο θερινής νυκτός», τόσο για τις οικογένειες όσο φυσικά και για την νέα γενιά που προσπαθεί να αυτονομηθεί. Βάσει της Eurostat, μια προσιτή κατοικία, θεωρείται η κατοικία, η οποία δεν σε αναγκάζει να δαπανήσεις περισσότερο από το 30% του διαθέσιμου μηνιαίου εισοδήματος σου , στα συνολικά φυσικά έξοδα αυτού, όπως το ενοίκιο , κάποια δόση δανείου, οι λογαριασμοί ρεύματος, τηλεφώνου και νερού καθώς και κοινοχρήστων, θέρμανσης …
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΣΙΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ στην πόλη μας αλλά απ’ ότι παρακολουθώ και στο σύνολο της χώρας.
Στα μισθωτήρια που λήγουν φέτος από το 2019, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες πιέζουν ιδιαίτερα κατά την ανανέωση τους, σε αύξηση πέριξ του 30%, αναγκάζοντας ένα μεγάλο ποσοστό ενοικιαστών να προβούν σε αναζήτηση νέας κατοικίας προς μίσθωση. Οι περισσότεροι εάν όχι όλοι οι ιδιοκτήτες γνωρίζουν πολύ καλά πως η εύρεση ακινήτου είναι θέμα τύχης πλέον , πόσο μάλλον σε προσιτή τιμή οπότε ρισκάρουν να ανανεώσουν τα συμβόλαια με τις όποιες αυξήσεις αιτηθούν, ώστε ο ενοικιαστής πιθανότατα θα αναγκαστεί να αποδεχθεί την όποια αύξηση, διότι δεν υπάρχουν επιλογές και παράλληλα μια μετακόμιση έχει και κόστος.
Σε πρόσφατη δε μελέτη της ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ αναφέρεται συγκεκριμένα, πως 4 στα 10 νοικοκυριά αντιμετωπίζουν στεγαστική κρίση . Πιο συγκεκριμένα το 40% των πολιτών της χώρας αντιμετωπίζει στεγαστική κρίση , όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 9,2 % ενώ δεύτερη χώρα στην Ευρώπη είναι η Βουλγαρία με 17,4 %.
Σε αυτό το πλαίσιο, μεγάλο ζητούμενο είναι η παρέμβαση των κρατών με σοβαρή στεγαστική πολιτική. Σημειώνεται λοιπόν, σε γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (Καθολική πρόσβαση σε στέγαση αξιοπρεπή, βιώσιμη και οικονομικά προσιτή σε μακροπρόθεσμη βάση) στις 20/2/2020, με εισηγητή τον Raymond Hencks, οι στεγαστικές πολιτικές των κρατών μελών δεν μπορούν να περιορίζονται στον αποκλειστικό στόχο να βοηθήσουν τα ευάλωτα άτομα να βάλουν «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους», πρέπει να μεριμνούν για την προσαρμογή της κατοικίας στην κατάσταση της οικογένειας και για τη βελτίωση της ποιότητας της κατοικίας, ιδίως μέσω της αναβάθμισης των υφιστάμενων κατοικιών, δηλαδή να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή και προσιτή στέγη σε όλους τους πολίτες, εκεί όπου διαπιστώνονται τόσο ποσοτικές όσο και ποιοτικές ανάγκες.
Πως λέτε να κινηθεί το κράτος μας σε σχέση με αυτή την δυσκολία της στεγαστικής κρίσης ; 
Θα χαρώ πολύ να μου μεταφέρετε τις σκέψεις σας και τον τρόπο που θα μπορούσε να λυθεί ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως της στεγαστικής κρίσης !!!! Που ξέρετε, οι απόψεις αλλά και η κρίση όλων μας ίσως μπορούν να κινητοποιήσουν τους αρμόδιους φορείς.
ΑΝΑΜΕΝΩ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ !!
Με εκτίμηση,
ΙΓΝΑΤΙΑΔΟΥ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ
MSc Μηχανικός Βιοσυστημάτων
Κτηματομεσιτικές Υπηρεσίες
Ι.Κ.Ε.Π.